też przyglądał się mnie, bo i ja byłam w lustrze widoczna.<br>- Od razu się tego domyśliła - powiedziałam z tą samą wesołością pomimo woli - ty zaś nigdy ni czego się nie domyślasz!<br>Odbicie jego w lustrze przybrało postawę zniechęconą i zarazem czujną. Byłam w tej chwili gotowa powiedzieć mu nie wiedzieć co, by udowodnić mu je go łajdactwo. Zaczęłam wymachiwać rękami, ponosiło mnie przyjemne uczucie, że zaraz powiem mu prawdę, ale przyłapałam w szafie jego spojrzenie i na powtórne pytanie, co to znaczy, odpowiedziałam:<br>- Nigdy nie domyślasz się tego, że cię kocham. Okazuje się, że była to najgorsza prawda, jaką mogłam powiedzieć .<br>&lt;page nr=132&gt;<br> Lustro