tradycyjnych wzorów, niełatwo im przychodziło wymyślić nowy temat. Wymagało to pracy wyobraźni, fantazji, do czego wcześniej nie byli wprawieni, a właśnie fantazja, wyobraźnia, niekiedy uroczo naiwna, stanowiła największy atut rzeźby ostatniego trzydziestopięciolecia. <br>&lt;page nr=67&gt;<br> Rzeźba wyzwolona z kapliczek zaczęła żyć własnym życiem. Twórcy podejmowali coraz to nowe zadania. Ilekroć ich odwiedzałem, pytali, co bym im radził wyrzeźbić. Najchętniej podejmowali tematy z Biblii (zwłaszcza z Księgi Rodzaju) oraz inne tematy, np. historyczne, patriotyczne. Rzeźba - mówili - musi przecież wyrażać coś ważnego, odświętnego. Tylko taką sobie wyobrażali w mieszkaniu kolekcjonera bądź w sali muzeum. <br>Jeśli więc ktoś zapyta, czemu nie pojawiała się w ich rzeźbach krytyka czasu, w