dalekiej prowincji pouczać Polaków, co mają robić, aby przetrwać.<br>Opowiadanie nosiło tytuł Nim będzie zapomniany. Oczywiście w tytule tliła się iskra ironii i kpiny, że takie książki i ich autorzy szybko przepadają w mrokach niepamięci.<br>Byłem nieco innego zdania, podobał mi się zwłaszcza rozdział poświęcony Ketmanowi, gdyż podobnych ludzi spotykałem co dzień w najbliższym otoczeniu. Kazimierz dyskwalifikował każde zdanie Miłosza, no i mała sprzeczka przerodziła się w ideową dyskusję o niebosiężnej problematyce, która jak zwykle do niczego nie doprowadziła.<br>Ale od tego czasu wyczuwałem pewną oziębłość Kazimierza, jakby brak zaufania do mojej rzetelności. Nie dawał tego poznać po sobie, lecz takie nastroje