której było jeszcze tyle życia, ale nie &lt;page nr=124&gt; zostało już nawet krzty samodzielności. Stałam tam, na rogu, i patrzyłam na nich, jak odchodzili w głąb ulicy, i przysięgam Ci, widziałam, jak za nimi szło światło.<br>Są takie chwile w życiu, kiedy doświadcza się Boga, kiedy wydaje się, że cały rozpędzony na co dzień wszechświat zatrzymał się nagle i ułożył w jedyna i najpiękniejsza w swojej historii figurę, kiedy mamy poczucie, że tylko nam i tylko w tej chwili dane jest to oglądać. Tak właśnie się czułam. Szłam dalej, do domu, i wydawało mi się, że moje zmysły się wzmocniły, jakby ktoś przygłośnił