w czasie burzy, owe sto dwadzieścia kilometrów dzielące Yat od Douglasa, <br>i ciągle nie mógł doczekać się odpowiedzi. Obaj bowiem milczeli <br>i tylko niepewnie patrzyli na siebie.<br><br>W końcu wyższy z nich, Francuz, powiedział:<br><br>- Zdaje się, że przywiozło nas tu dwoje dzieci.<br><br>- Dzieci?! - krzyknął prefekt. - Czym?!<br><br>- Samolotem - szepnął Francuz.<br><br>Prefekt cofnął się. "Biedni ludzie - pomyślał - coś <br>im nawaliło". Uśmiechnął się więc łagodnie, zmienił temat, wyszedł <br>z pokoju i zatelefonował po lekarza.<br><br>Bob i Jean siedzieli zaś w fotelach i tylko patrzyli na siebie <br>bezradnie. W końcu Bob potrząsnął głową.<br><br>- Słuchaj. A może to byli Marsjanie?<br><br>Jean machnął ręką.<br><br>- Może to byli