niej był Tadeusz. Wymyśliła sobie "życiową sprawę", jaką stała się idea wskrzeszenia cegielni. A może to naprawdę była jej życiowa sprawa. Coś jej się udało zbudować. Z niczego. I gdyby nie podłość ludzka, prowadziłaby to swoje dzieło dalej, być może do starości. Ale stało się inaczej. Musieli stamtąd wyjechać, Tadeuszowi cofnięto dzierżawę i oczywiście nie było mowy o zwrocie jakichkolwiek poniesionych przez niego kosztów. Przepadły całe jego oszczędności. Ewelina go zrujnowała. Co prawda Tadeusz nie wydawał się tym zbytnio przejęty, twierdził, że pieniądze nie są mu do niczego potrzebne. A na kawałek chleba zawsze zarobi. Dla siebie i dla niej, jeżeli