Czas wracać. Tamci już pewnie dochodzą do szosy. Zofia pewnie sprawdza, czy nie ma przylaszczki we włosach. Uśmiecha się do obietnicy Polaka: wycieczka po Nilu o zachodzie słońca... między nogami!" <br>Pora południowa. Wszyscy wchodzili do domów, nikt nie wychodził. Kiedy mijał plac z bezimiennym bohaterem, usłyszał ostry jazz, wypadający futbolem, colą i gardłowym śpiewem z okna studenckiej mansardy. <br>Na stopniach pomnika bukiecik czerwonych goździków. Dmuchnął zdziwieniem przez nos pod adresem obu symboli. Szedł i myślał, że oba gesty były i będą mu obce, zarówno publiczne manifestowanie nonkonformizmu, jak i liryzm wstydliwych bukietów. "To moja ostrożność. Ostrożność? To letniość, umiarkowanie... obojętność". <br>Uśmiechnął