jest po prostu wyrazem światopoglądowego zacofania, wynikającego z niewiedzy o procesach, jakie zaszły w nauce w ostatnich dziesięcioleciach. Radykalna segregacja i segmentacja dyscyplin naukowych to relikt pozytywistycznego nieporozumienia co do podziału wiedzy na lepsze przyrodoznawstwo i gorszą humanistykę. W latach 50. i 60. akademicka nauka polegała na mnożeniu i zgłębianiu coraz to węższych dyscyplin. Należało wiedzieć coraz więcej o coraz mniejszych obszarach rzeczywistości. Docelowo prowadzi to - jak zauważył dawno ktoś przytomny - do tego, by wiedzieć wszystko o niczym. Ówcześni promotorzy i uczestnicy takich metod do dziś edukują studentów, a ci uczniów. Tymczasem nauka obecnie, bodaj bardziej niż kiedykolwiek, ukazuje świat jako jedność