Naprawdę? Tak jak dawniej?<br>AMELKA<br>Ach! Co za szczęście! Mamusiu, jaka ty jesteś dobra!<br>NIBEK<br>&lt;hi rend="italic"&gt;do Anety&lt;/&gt;<br>&lt;page nr=143&gt; Patrz, Aneta. Czyż to nie jest szczęście - to wszystko? Dlaczego nie mogło być tak dawniej? Dlaczego wszystko się tak strasznie popsuło?<br>ANETA<br>Musisz żyć dla dzieci, wuju. Tylko dla dzieci. One są wprost cudowne, te małe.<br>NIBEK<br>Tak - to jest cud, że one istnieją. Większy nawet niż to.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Wskazuje na Widmo&lt;/&gt;<br>KUZYN<br>No - ja teraz chciałem coś powiedzieć. Napisałem pierwszy wiersz po długiej, strasznie długiej przerwie.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Do Widma&lt;/&gt;<br>Czy mogę ci przeczytać, kuzynko? Tobie jest poświęcony; raczej twojej pamięci.<br>WIDMO<br>&lt;hi rend="italic"&gt;trzymając w objęciach dziewczynki