może to dalszy ciąg tej samej ucieczki z tego trudno uchwytnego skrępowania... Ale są jeszcze witraże w surowej kamiennej oprawie... Patrzę teraz na jego plecy, na kark, na pośladki... odwrócił się na bok - schwycił sutek snu... chyba zasnął... Ale właściwie wewnątrz tego kościoła ciągnęło nas do innego pomieszczenia. Hindus przyniósł cukierki... Do kaplicy bez ołtarza... z krzesłami ustawionymi jak do koncertu... ale bez estrady... Tylko pięć witraży, reszta powybijana kiedyś, zastąpiona trywialnym szkłem... Marek wszedł tam pierwszy i usiadł na jednym z krzeseł... Po co właściwie?... Czy tylko dla tych witraży... dla tego wątpliwego Chagalla? Poszedłem jego śladem... Ulegaliśmy tropizmowi wewnątrz