pieniądze, nie będzie pisał książek i szukał protekcji, nie obszczeka mnie wśród innych psiaków, nie będzie miał ambicji, które przerosną jego uczucia, a najwyżej będzie się napierał kawałka serca".<br><br>Mimo powszechnego sproletaryzowania i &lt;orig&gt;plebejenia&lt;/&gt; życia ten rodzaj depresji zachował patynę elitaryzmu. Dziś na depresję &lt;orig&gt;dresiarze&lt;/&gt; polityczni mówią: &lt;orig&gt;"deprecha"&lt;/&gt; i po ćwiartce przechodzą z nią na ty. Czy triumfy przewodniczącego Leppera wywołały depresję rzeczywistą, nie medialną? Czy przejęcie części elektoratu lewicowego przez zwolennika dyktatury ciemniaków sprawiło, że sięgnięto po leki antydepresyjne, tak przeżyło to światłe kierownictwo? Skończyło się na wymianie foteli z nogami podgryzionymi przez kandydatów do urzędów.<br><br>Wraca pointa historyjki o