się" na człowieka<br>zwykłego, autentycznego. Stosowne będą tu aplikowane ruchy spowolnione,<br>budzące szacunek lub szybkie, gwałtowne, mające budzić lęk, respekt,<br>poszanowanie woli.<br> Nieco inna jest sytuacja w przypadku "człowieka publicznego", a więc<br>mającego do czynienia z szerokim gronem odbiorców jego zachowań. I tak<br>np. znany jest fakt, że de Gaulle ćwiczył przed lustrem swe wystąpienia<br>publiczne, zwłaszcza telewizyjne. Znane są też "fascynujące" gesty<br>Hitlera z jego przemówień, a także Stalinowska "dobrotliwa<br>nieruchomość". Interesujący jest przypadek profesora wyższej uczelni.<br>Musi on swoją rolę przyswoić tak precyzyjnie, by nie znać było owej<br>pracy nad słowami, gestami, mimiką, modulacją<br>głosu - grożą mu bowiem takie