Ruszył w stronę brzegu.<br> - Dokąd, dokąd? - zainteresował się Kojak, ale nie zatrzymywał nas.<br> Zbiegliśmy ścieżką.<br> W chwili kiedy spychaliśmy ponton na głębszą wodę, tych trzech<br>stanęło na brzegu. Przyglądali się, jak odpływamy. Elegan uniósł dłoń na pożegnanie. <br>Na przegubie błysnął złoty pasek.<br> - Dobrego, Józef!<br> - Ppa, jakiego kajaka mają! - usłyszeliśmy głos cygana.<br><br><br><br><br>&lt;page nr=182&gt;<br> - Ale balon! - powiedział Kojak.<br> Zaśmieli się i to było na końcu: śmiech. Gonił nas śmiech.<br> Odpływaliśmy. Oni byli coraz dalej i dalej, robili się coraz<br>mniejsi - trzy sylwetki na zielonym brzegu, pod gruszą. Ten w czerwonej<br>koszuli - najwyższy, obok śniady w białej koszulce polo i Kojak w<br>szarym swetrze ojca