to tzw. wykres termoizoplet, którego konstrukcja opiera się na metodzie izarytmicznej i na wynikach pionowych rozkładów temperatury w danym okresie. Przykłady tego typu dla kilku jezior z różnych stref klimatycznych przedstawiono na rycinie 66.<br>Wykresy (ryc. 66) wyraźnie pozwalają spostrzec następujące po sobie fazy termiczne i zmienność warstw termicznych, okresy cyrkulacji i stagnacji wód, a nawet średnią temperaturę wód jeziora. Z wykresów wynika też, że sezonowe wahania temperatury mogą docierać na głębokość kilkudziesięciu metrów. W skrajnych przypadkach, np. w Bajkale, dochodzą one do głębokości powyżej 100 m, a poniżej głębokości 300 m temperatura jest praktycznie stała.<br>Ciekawym zjawiskiem, które jest rezultatem