chwili, gdy ręce miał obładowane naczyniem, usłyszał za sobą denerwujący dźwięk popielniczki. "Aa... już się tam jakaś cholera tłucze!" Oglądnąwszy się ujrzał dyrektora teatru "Fredreum". "Aa... już jest ta... Pewnie kolację będzie chciał". Hałaśliwie złożył puste naczynie na stole, przy czym potrącił solniczkę - pieprz, sól i wykałaczki rozsypały się po czarnej powierzchni marmuru. Nerwowym ruchem pchnął solniczkę i wysypał resztę soli i pieprzu: "Masz, masz, kiedy tak chcesz!" Popielniczka zadzwoniła po raz drugi - dyrektor niecierpliwił się. Roman pochylił się nad stołem i zaczął skwapliwie przekładać szklanki z jednej tacki na drugą. "O, możesz sobie pukać, ile ci się podoba." Popielniczka znów