się z ksenoglozu czarodziej Vilgefortz. Wszyscy trzej długo śmiali się i rechotali, roniąc łzy jak grochy. <br>- Dobra - przerwał wesołość Bonhart. - Nie na jasełki my tu się zebrali, lecz na handel. Dziewczyna, póki co, nie należy do ogółu uczciwych obywateli wszystkich stanów, lecz do mnie. Ale mogę ją odsprzedać. Co pan czarodziej ma do zaoferowania? <br>- Władza nad światem interesuje cię?<br>- Nie.<br>- Pozwolę ci więc - rzekł wolno Vilgefortz - być obecnym przy tym, co będę robił dziewczynie. Będziesz mógł się przyglądać. Wiem, że przedkładasz takie przyglądanie się ponad wszelkie inne przyjemności.<br>Oczy Bonharta zapłonęły białym ogniem. Ale był spokojny.<br>- A bardziej konkretnie?<br>- A bardziej