a nie logika. Dlatego opis, a nie wzruszenie jest ambicją poety: odkrycie i rozwinięcie paradoksu, a nie poczciwa prostota, zdumienie, zaskoczenie, zdziwienie, a nie zachwyt, metafora naciągana aż do granic absurdu, ostre, zaskakujące, pozbawione pospolitej więzi zestawienie obrazów, a także słów i zdań opozycyjnych, sprzecznych, antynomicznych. Na przykład: "Cuda miłości, czarów sposób nowy, mróz gorejący, a ogień lodowy", jak powiada nieco starszy od Moliera Jan Andrzej Morsztyn w swojej "Kanikule". A temat ulubiony, powracający, ustawicznie eksploatowany to śmierć, rozkład śmiertelny, umieranie, niepojęta, nagła nieobecność pulsującego przed chwilą życia, które nigdy już nie wróci, chociaż następująca po nim martwota nie niweczy niezwykłej