w felietonach, drukowanych najpierw w "Szpilkach", a teraz w "Urodzie". Oczywiście prawdę, ale czy do końca? Bo - owszem - coś osobistego, ale tylko tyle, ile sama zechcesz. Prawie zwierzenia - ale unieważniasz je autoironią. O lękach i rozczarowaniach najwyżej żartem, bo przecież w felietonach trudno inaczej... Czy to nie jest po prostu czarująca maska?<br>- A jednak w tych tekstach można znaleźć więcej prawdy o mnie niż w wywiadach. Najwięcej mówi ton, wyraźnie autoironiczny. Na myśl o czymś zasadniczym, serio, robi mi się dziś po prostu niedobrze.<br>- Rozumiem, jesteś innym człowiekiem; ale ciągle nie mam pełnej jasności jakim?<br>- Po pierwsze - jak zapewne zauważyłaś - rozmawiając