nieruchawe triasowe Procolophoniidae albo permskie Pareiasauridae (ryc. 14.4). W pobliżu ich gałęzi rozwojowej powstały gady o czaszkach z otworem w części policzkowej.<br>&lt;page nr=348&gt;<br>&lt;gap&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Gady ssakokształtne&lt;/&gt;<br><br>Pierwsze prawdziwie lądowe biocenozy niemal od zarania opanowane zostały przez gady ssakokształtne. Od współwystępujących pobratymców, kotylozaurów (Captorhinida), gady ssakokształtne łatwo odróżnić dzięki występowaniu w ich czaszce dodatkowych otworów w okolicy skroniowej. Była już mowa o tym, że jest to znamię rozwoju mięśni zamykających żuchwę, których przyczepy wcisnęły się między kości. Wspomniana już Archaeothyris jest najstarszym gadem mającym otwory skroniowe (ryc. 13.12). Pozostałe cechy właściwe gadom ssakokształtnym również jednoznacznie wiążą się z doskonaleniem zdolności do chwytania