lęk antyseksualny, mordowała dwóch panów, którzy interesowali się nią jako kobietą. W "Makbecie" wg Szekspira Polański zastąpił trzy czarownice zapowiadające bohaterowi złowrogą karierę królewską całym tłumem nagich starych kobiet w pieczarze o dantejskim klimacie. I wreszcie w "Dziecku Rosemary" Mia Farrow, w przeciętnym apartamencie w kamienicy nowojorskiej, zahipnotyzowana przez sektę czcicieli szatana zamieszkałych drzwi w drzwi, rodziła już bez ogródek, otwarcie, dosłownie, diabła, który najwidoczniej pozostanie na zawsze z nami, jako że owe szczęśliwe (?) rozwiązanie było finałem filmu. Polański zdecydowanie wprowadzał demona do naszego życia, do naszej zwykłości, do naszej codzienności: temat interwencji czarnej siły w życie przeciętnej pary, co podjął