czasie teraźniejszym, większą rolę odgrywa perspektywa pamięci (czas przeszły) i imaginacji (czas przyszły), to jest podstawowa linia konstrukcyjna czasu w wielu tekstach. Podobnie funkcjonuje kategoria przestrzeni - w jednym ze swoich artykułów poświęconych tej problematyce nazwałem to "kompleksem niedorzeczywistości" wyprowadzając termin "niedorzeczywistość" z jednego z wierszy B. Czaykowskiego ze zbioru &lt;hi rend="italic"&gt; Trzciny czcionek&lt;/&gt;.<br>Chodzi mniej więcej o to, że konkret przestrzenny w utworze literackim jest bądź poddawany zabiegom mitologizacji czy symbolizacji w wypadku prezentacji obszaru "ojczyzny", bądź też przedstawia się jako niespójny wewnętrznie katalog widzeń rzeczy, których reguły istnienia są nie do końca zrozumiałe jakby zawieszone w próżni, co ma najczęściej miejsce w