Wojowniczka stała sama na środku pustego placu.<br>Ścichły bębny i grzechotki. I stadion też zamarł w niemym oczekiwaniu. Ta chwila, co trzy lata taka sama, zawsze dziwiła Dorona. Pięć tysięcy milczących ludzi... Rzadko widywało się naraz taką masę - dorosłych mężczyzn i otroków, możnych wojowników i kmieciów, bogatych kupców i ich czeladź. A każdy przyprowadzał ze sobą żonę i dzieci. Siedzieli teraz na dębowych ławach albo stali stłoczeni przy niskim płotku oddzielającym trybuny od pola walki.<br>Wszyscy milczeli, patrząc w jedno tylko miejsce.<br>Wejście na stadion znajdowało się naprzeciw głównej trybuny. Tam pojawi się ośmiu najlepszych. Ale to później.<br>Cisza.<br>Tylko wiatr