przepisów. Jeżeli odczuwam radość, patrząc, jak zawalają się chaty chłopskie od podmuchu bomby - czemuż bym nie miał tego głośno powiedzieć? Jeżeli odczuwam pogardę dla badacza, który całe życie poświęca udowodnieniu prymatu uczucia, instynktu i czynu, a sam oddaje się myśli, podczas gdy ja jestem samym uczuciem, samym instynktem, samym czynem - czemuż bym nie miał plunąć mu w twarz i spalić na placu jego książek? Nagość, tęsknota do nagości, jest to obsesja wszystkich reformatorów natury ludzkiej. Odwołać się do człowieka nagiego, samotnego, uwolnionego i od boskiej, i konwencjonalno-etycznej interwencji. Marzeniem wszystkich teoretyków "przyrodzonej dobroci", od Russa do Gide'a, jest zobaczenie człowieka