powtarzała - Wolno każdemu myśleć jak chce, wypowiadać swoje zdanie, byle szczerze. Pani Kasprowiczowa miała również swoich osobistych wrogów, którzy chcieliby widzieć w niej pogrążoną wiecznie w żałobie, zamkniętą dla świata wielką wdowę. Na szczęście dla Harendy i dla przyszłych pokoleń, które ten dom będą odwiedzać i tak jak ich poprzednicy, czerpać natchnienie z jego cudownej atmosfery, nie tylko do stworzenia wielkich dzieł, ale i do zwykłego życia - tak się nie stało. Kiedy czas Kasprowicza się skończył, na 37-letnią Marusię czekało jeszcze długie i owocne życie które potrafiła spożytkować. O wiele większym grzechem byłoby nie brać w nim udziału i nie