w małym, prowincjonalnym miasteczku spotkali się ze sobą gracze o oczach i sercach przepełnionych cynizmem. Pozycję E zajął gracz, zwany Chytrym, zaś na stanowisku S zameldował się gracz Przekorny, zaś ich polem manewru stał się znany jeszcze ze starożytności rozkład. Znali się oni jak łyse konie. Gracz Chytry największą przyjemność czerpał z robienia durniów z przeciwników . W tym celu dokonywał często dziwnych zrzutek, grzebał w kartach a nawet robił miny. Prości zawodnicy nabierali się na te jego manewry, ale nie Przekorny- on doskonale wiedział, że każdy rywal dąży do tego aby zrobić go w bambuko. Dlatego zawsze patrzył z kim gra