czymś innym. Wybór padł na dwa jednoaktowe utwory Sławomira Mrożka "Czarowna noc" i "Zabawa". Z partykularnego punktu widzenia była to zamiana na lepsze: obcego autora na własnego, wprowadzonej firmy na świeże nazwisko, już znanego stylu na styl nowy i oryginalny. Wśród polskich widzów. potwierdziło się to w całej pełni. Tylko częściowo sprawdziło się u krytyków i widzów angielskich. Położyło się na polskim udziale gęstym cieniem..<br>Przyczyny tego są złożone. Teatr polski na terenie angielskim jest czymś egzotycznym, raczej barbarzyńsko niż atrakcyjnie egzotycznym; wiedzą o nim coś niecoś aktorzy, reżyserzy, krytycy, którzy znają Polskę. Teatrowi Współczesnemu brakło przysłowiowego łutu szczęścia; lecz ten