karabin w górę.<br>Gruchnął strzał, z sufitu posypało się wapno i drzazgi.<br>Albert huknął pięścią w kark człowieka w Mundurze, ten opadł ciężko na krzesło, a Albert zaniósł się długim, histerycznym śmiechem.<br>- Bałwanie! - krzyczał przez ten śmiech.<br>- Jakiś ty posłuszny. I na żartach się nie znasz!<br>Kuzyna byś mi zabił, człeka jak łza.<br>Człowiek w Mundurze zdawał się nie pojmować niczego.<br>Wargi mu obwisły w bezradnej obrazie.<br>- Upiliście się - szydził Albert - spiliście się paskudnie, stróżowie porządku.<br>Na to powstał drugi w Mundurze, ten bez broni.<br>Pokaźna tusza sprawiała, że ruchy miał ciężkie, powolne.<br>Rzadkie jasnewłosyi bladoniebieskie oczy w szerokiej twarzy wyglądały