raczej do dzisiejszych afrykańskich małp niż do orangutana, ale z tym ostatnim wiąże go wąskie pole rozdzielające oczodoły. Fragmentaryczne szczątki z Kenii (Orrorin tugensis) dokumentują istnienie linii ewolucyjnej człowieka 6 Ma temu.<br><br>&lt;tit&gt;Środowisko uczłowieczenia&lt;/&gt;<br><br>A był to czas gruntownych przekształceń warunków życia na Ziemi. Epoka wielkiego rozprzestrzenienia i różnicowania małp człekokształtnych w środkowym miocenie przypadła na czas ostatniego powrotu na Ziemię warunków porównywalnych z mezozoicznymi. Ciepły klimat ze słabo zaznaczoną strefowością dał wtedy ciepłe morze na Podkarpaciu i burowęglowe bagniska z obfitą roślinnością, sięgające północy Europy (ryc. 17.4). Liściaste lasy rosły wówczas na Islandii. Być może mioceńskie rozdzielenia dróg ewolucji