straszyć. Panfil zaczął jęczeć żałośnie, pysk położył na ziemi, zamknął oczy.<br>- Wiem, o czym myślisz - powiedział Kajaki szyderczo. <br>- Możesz nawet ludzkim głosem zagadać i tak nic z tego nie będzie. Pies jęknął, a potem przewrócił się bezwładnie na plecy. Lecz i ta sztuczka nie pomogła. Kajaki był twardy.<br>- Cześć, ty czorcie. Do widzenia. I wyszedł na ulicę. Pies skoczył za nim z rozpaczliwym ujadaniem, lżył chłopca najgorszymi psimi wyrazami, obiecywał zemstę okropną. Wisząc na obroży zaciskającej gardło, darł łapami powietrze, a potem nagle zaszlochał. Okrutny Kajaki zamknął za sobą starannie furtkę, żeby nie było niejasności. Chciał już ruszyć uliczką Stacyjną pod