Confutatis</>, V <name type="tit">Lacrimosa</>, VI <name type="tit">Domine Jesu</>, VII <name type="tit">Hostias</>, VIII <name type="tit">Sanctus</>, IX <name type="tit">Agnus Dei</>. Jest to więc struktura zindywidualizowana o rozczłonkowaniu typowym dla mszy kantatowej, z całkowitym pominięciem dwóch części ­ Graduale i Tractus. O koncepcji mszy kantatowej świadczy przeniesienie z porządku ekwiwalencji wewnętrznej (występującej w ramach określonej części) do głównej (nadrzędnej) czterech strof Sekwencji oraz wersetu Hostias (z <name type="tit">Offertorium</>); ponadto kompozytor nie wyróżnił części <name type="tit">Kyrie</>. Trzeba również odnotować zabieg (niezgodny z przepisami liturgicznymi) nie występujący w omawianych mszach rekwialnych; polega on na pewnej kompilacji w <name type="tit">Agnus Dei</> wybranych wersów tekstów tej oraz końcowej części mszy rekwialnej: <name type="tit">Communio. Lux aeterna</> (szerzej o tym