jego o klasykach i romantykach (1825). Gwoli ścisłości należy tu jeszcze wymienić nie ukończony wiersz O sztuce rządzenia. Parodia z Horacego (1821), opublikowaną w &#132;Astrei" powieść wierszem Cnota i rozum (1825), bajkę Żelazo i złoto (1824), anonimowo wydrukowaną w &#132;Tygodniku Polskim" Dumę o Sobieskim (1820) oraz kilka okolicznościowych czterowierszy.<br> I wtedy jednak ów dorobek lat przeszło piętnastu pozostanie więcej niż skromny. Zjawisko tym bardziej zaskakujące, że właśnie wtedy umacnia się przecież ostatecznie pozycja Koźmiana na polskim parnasie i jego reputacja jako &#132;wieszczyka naszego znakomitego, pełnego czerstwości i gustu", jak go nazwie Niemcewicz. Tej jego pozycji nikt otwarcie nie