wyssą, że nawet pies się już nie naje.<br> Idziemy z ojcem w kierunku Zieleńca, a może Głębokiej Drogi albo<br>Dziewiczej Góry. Trudno to odgadnąć z fotografii. Jej brzegi każą nam<br>się ścieśnić. Ojciec ma ucięty nawet lewy łokieć. A pod stopami ledwo<br>ścieżki można się domyślić, kończymy się nieomal z czubkami naszych<br>butów. Ojciec ma chyba czarne kamasze, choć wydają się szare. Moje<br>sandałki powinny być brązowe. Matka nieraz powtarzała, że dla chłopca w<br>moim wieku najładniejsze są brązowe. No, i wojna, nie ma innej skóry,<br>tylko czarna lub brązowa. Lecz z szarości fotografii trudno to<br>odgadnąć, czy są rzeczywiście brązowe