to nie pozwoliła.<br>Krzyczysz!<br>Biały czepek pochyla się nad rozłożonymi udami.<br>Wody już odeszły.<br>Spływa śluz, niebawem popłynie krew, strumień twojej krwi.<br> Zwykła kolejność małych zdarzeń, szczegółów kobiecej fizjologii, punktów twej świadomości czy nieświadomości.<br>Za szerokimi szklanymi drzwiami zdenerwowana Julia spaceruje po korytarzu. Iw wie, że matka jest niedaleko, i czuje się jakby spokojniejsza.<br> Jeszcze tak niedawno kłóciły się o los mającego się urodzić dziecka, bo Iw zaraz po porodzie chce mnie zostawić w kraju, a sama pragnie wyjechać do Paryża, do rewii Eduarda, w której ma być pierwszą tancerką.<br> - Nie będę się zajmować twoim dzieciakiem! - rozwrzeszczała się Julia. - Mówiłam ci