strawy wędrowcy, wystawili szyje ku jej krągłościom, kelnerka przeszła obok. Natychmiast pobiegli wzrokiem za tyłkiem przypominającym tenisową piłkę.<br>- W czym mogłabym służyć? - zapytała z restauracyjnym akcentem.<br>Tenisowa piłka zmieniła się w przejrzałą gruszkę, gdy kelnerka nachyliła się nad elegancko, nieco zbyt elegancko ubranym facetem. W tym nachyleniu było tyle węchowej czujności, że nie umknął jej żaden niuans jego kosmetycznego zapachu.<br>- Rogulski - stwierdził obojętnie Rubin.<br>- Kto?<br>- Rogulski, ma drogerię na Jagiellońskiej.<br>- Obok podstawówki? - zdziwił się ździebko Zygmunt.<br>- Ychy.<br>Tymczasem Rogulski uśmiechnął się jednoznacznie do kelnerki, lustrując ją niczym śmiesznie mały rachunek bankowy.<br>- Na pewno nie w komży - odpowiedział, rozbawiony przygotowaną odpowiedzią. - Kawe