się z tym, co mu powiedział<br>Jasiewicz. Powoli wszedł na pierwsze piętro i przystanął<br>w korytarzu. Tak, teraz te drzwi po lewej. Nacisnął guzik.<br>Jeszcze chwila - taka, jakiej trzeba na otrząśnięcie się ze snu<br>- drzwi uchylają się.<br> - Pan do kogo?<br> - Dzień dobry panu. Przynoszę pozdrowienia od "Redaktora" -<br>wyrecytował Wojciuch.<br> Mężczyzna czujnym spojrzeniem omiótł gościa zjawiającego się<br>o tak niezwykłej porze.<br> - Skąd, z Warszawy? - zapytał.<br> Nieznajomy uśmiechnął się, otworzył drzwi szerzej i zaprosił<br>gościa do środka.<br> Mężczyźni przywitali się.<br> - Johann - przedstawił się Wpjciuch. - Właśnie przybywam z<br>dalekiej drogi i mam dla pana pocztę.<br> Otworzył walizkę, ze znajdującego się w jej wnętrzu plecaka