jednak na prezesa podczas walnych zjazdów, bo nikogo równie dostojnego i reprezentatywnego nie było. Coraz więcej literatów oddawało legitymacje partyjne, zwłaszcza po październiku 1956 roku, skazując siebie na długoletnie milczenie. Protestowano w ten sposób przeciw restrykcjom, jakie spotykały wielu pisarzy.<br>Czy ci kolejni panowie albo raczej towarzysze na prominenckich fotelach czuli się dumni, że mają do czynienia z wybitnym twórcą, czy był im tylko potrzebny i wygodny do obalania opinii, że gnębią kulturę, a szczególnie literaturę - dość na tym, że został odznaczony Orderem Budowniczego Polski Ludowej, a Związek Radziecki przyznał mu literacką Nagrodę Leninowską. Nie był z tego zadowolony, bo wiadomo, że