był telefon z województwa, żeby żadnych kontaktów z nimi. Za późno, oni wczoraj se wszystko załatwili! <br>Zaparzyła kawę. Hans twarzy nie wypogodził. Czuje swe zmarszczki znad parującej filiżanki. <br>- W którym to było roku... to odkopanie? <br>- Chyba w pięćdziesiątym, a może trochę później?... Tyle czasu pod ziemią, jak te dusze w czyśćcu bidowali... Powtarzam, że lepiej by było, gdyby ich od razu śmierć zabrała... Ksiądz proboszcz się na mnie gniewa, ale ja tak mówię... bo on to co innego. On znalazł tych nieszczęśników, specjalnie jednego. <br>Hans podniósł tak raptownie głowę znad kawy, że omal się nie zakrztusił. Na szczęście Gerta wsypywała do