nie dał mu tyle co im, jednak potraktował go na równi z nimi. Odtąd mieli się na baczności. Nie pomiatali nim jak byle uczniem, ale stronili od niego, strzegąc pilnie sposobów i sekretów swej roboty.<br>Szczęsny nauczył się przy ojcu ciesielki, wiedział, jak się robi okna, drzwi, futryny, wiejską szafę czy stół. Ale o fornirze nie miał pojęcia. Tymczasem z zakładu Czerwiaczka odchodził przeważnie mebel fornirowany, w środku najgorsze drzewo, co by się nawet na płot nie zdało, a z wierzchu piękny &lt;page nr=143&gt; flader, na mat lub na wysoki połysk. Do maszyn czeladnicy dopuszczali Szczęsnego, gdy szef był w warsztacie, wytłumaczywszy, jak