zreasumował on<br>ostatecznym stwierdzeniem, że w naszej ojczyźnie ludowej nie ma miejsca na<br>łzy, że natomiast wszelkie trudności i niepowodzenia należy przezwyciężać ze<br>zdrowym uśmiechem na ustach, jak to czynią autorzy przodujących dzieł naszej<br>literatury współczesnej. Słuszna postawa red. Hejże znalazła uznanie wśród<br>zebranych i słowa:<br><br>"Polały się łzy me czyste, rzęsiste"<br><br>zastąpiono zgodnie słowami:<br><br>"Popłynął śmiech mój zdrowy, ludowy"<br><br>Po wyczerpaniu listy mówców przewodniczący Sądu Konkursowego odczytał<br>poprawiony tekst pieśni, który dzięki kolektywnemu wysiłkowi zebranych<br>otrzymał brzmienie następujące:<br><br>Popłynął śmiech mój zdrowy, ludowy,<br>Na me dzieciństwo polne, bezrolne,<br>Na moją młodość chwacką, junacką,<br>Na mój dziarski wiek robociarski<br>Popłynął śmiech