umówiłem się na spotkanie z Elizą. Z drugiej jednak strony obawiałem się, że może do niego w ogóle nie dojść, bo mnie Misiek nie puści. O dziwo, znacznie mniejsze obawy miałem w stosunku do swojego dowódcy - porucznika Żuka. Spodziewałem się, że jeśli tego dnia nie będę miał służby, to prawdopodobnie da mi przepustkę bez żadnego problemu. Postanowiłem porozmawiać z nim po apelu popołudniowym, a z Miśkiem wieczorem. <br> Idąc na stołówkę spotkałem żołnierza, który pomógł nam wynieść brakujące kubki z dyżurki oficera kiedy kilka dni temu Misiek zażyczył sobie, aby zrobić mu sto czterdzieści siedem kaw. Zaczepiłem go pytaniem:<br>- Cześć! Ile do cywila