głęboko w nich drzemiącego anachronicznego istnienia, które jest w stanie przywrócić ich właściwemu wymiarowi, nie mogę się więc oderwać od spierzchniętej wargi, nerwowego tiku mięśnia, pękniętego paznokcia, myszki na ramieniu, spierzchnięta warga jest czymś nie do odwołania, tik mięśnia przesłania mi obraz osoby jako całości, staram się, rzecz jasna, nie dać do zrozumienia, że ten czy inny detal jest dla mnie tak istotny, ale przyciąganie detalu jest przemożne, zbyt silne, za bardzo się tym emocjonuję, żeby to nie zostało zauważone. <br>A przecież tak naprawdę jestem sam, zdaję sobie sprawę, że w tej grze jestem zupełnie sam. Nikt niczego nie ukrywa, to tylko efekt