tkance okołotchawiczej, śródpiersiu i na powierzchni lub w miąższu grasicy.<br>Gruczoły przytarczowe rozwijają się z endodermalnego nabłonka trzeciej i czwartej kieszonki skrzelowej. Nabłonkowe zawiązki są uwypukleniami, które oddzielają się od miejsca powstania i zespalają z powierzchnią płatów tarczycy. Z kolei w głąb zawiązków gruczołów wnika tkanka mezenchymalna z naczyniami krwionośnymi, dając początek tkance łącznej śródmiąższowej oddzielającej nabłonkowe elementy narządu.<br>Każdy z gruczołów ma cienką torebkę łącznotkankową, od której w głąb narządu wnikają pasma tkanki łącznej. Pasma te przeplatają się tworząc rusztowanie dla miąższu gruczołowego. Tkanka łączna śródmiąższowa jest najsilniej rozwinięta u bydła i świni, natomiast u psa, kota i małych przeżuwaczy występuje