sława huty pod Tatrami niosła się daleko.<br> Założył ją w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku starosta nowotarski, Franciszek Rychter Pelikańczyk. Po jego śmierci rząd austriacki, który prawem zaborcy "odziedziczył" dawne dobra królewskie na Podhalu, dzierżawił kuźnickie "hamry" rozmaitym, dość przypadkowym zarządcom, aż wreszcie w 1807 roku kupił je Jan Wacław Homolacs, dając początek całej dynastii właścicieli huty, a potem także i sporej połaci dóbr tatrzańskich i zakopiańskich, które rodzina Homolacsów kupiła od władz austriackich w 1824r.<br> Okres największej świetności kuźnickiego zakładu przypadł na połowę XIX stulecia, kiedy to wyroby z tatrzańskiego żelaza sprzedawano w Krakowie, Tarnowie, Lwowie, a nawet Wiedniu i Peszcie. Do