wypowiedzi niektórych polityków populistycznych (Stanisław Tymiński, Andrzej Lepper, działacze KPN), ale także przez opozycyjną retorykę polityków w istocie popierających prokapitalistyczne przemiany rynkowe (Lech Wałęsa, Adam Glapiński). Jednocześnie tempo prywatyzacji okazywało się znacznie wolniejsze niż zakładano to w roku 1990, co stawiało pod znakiem zapytania możliwość dokonania istotnych przemian systemowych w dającej się przewidzieć przyszłości.<br>Zaraz po dojściu do władzy rządu Hanny Suchockiej pogląd o konieczności przyspieszenia przemian gospodarczo-społecznych, w tym prywatyzacji, stał się oczywisty również w elitach władzy. Wynikało to z kilku przesłanek. Po pierwsze, w trakcie rządów Jana Olszewskiego nastąpiło pewne spowolnienie prywatyzacji kapitałowej, a od połowy roku również prywatyzacji likwidacyjnej