w gazetach, a ten spektakl (abstrahując od jego walorów artystycznych) stanowił nadto świetną gratkę dla ogromnie rozbudowanych plotkarskich rubryk prasy teatralnej. Jedyną recenzję opublikował 4 kwietnia "Moniteur des Théâtres". Jej ton był bardzo życzliwy, choć ocena poziomu imprezy dalece odbiegała od tego, co pisano w "Trzecim Maju". Francuski recenzent najpierw dał wyraz zdumieniu: "przedstawienie niezwykłe, od tak dawna anonsowane", "spektakl równie nowy jak nieoczekiwany"; ale aktorsko występ nie nazbyt się udał. Panna Lagrange wprawdzie pięknie śpiewała, lecz inni amatorzy wypadli zdecydowanie gorzej, miejscami efekty były niezamierzenie komiczne, "osobliwe fryzury, kostiumy dość źle noszone, makijaż bywał dziwaczny". Aleksander Dumas (który wraz z żoną