Typ tekstu: Książka
Tytuł: Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej
Rok: 1998
Tytuł: Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej
Rok: 1998
robotnicy ze związku zawodowego, który "zmiotła wojna", drukarz i student więziony już w 1968 roku.
Janusz Anderman nie może powiedzieć, że nie przyczynił się do rozbudowania historycznych wymiarów najnowszego doświadczenia dziejowego i osadzenia go w tradycji. Wyjątkowo szybko zorientował się też jednak w niebezpieczeństwach szastania historycznymi skojarzeniami i wyjątkowo zdecydowanie dał temu wyraz:
Za tym uświadomieniem nie poszła jednak wcale próba zmierzenia się z problematyką historii na poważnie. Ideę dokumentarnego spłacania długu dziejom powojennym wyszydza - nieprzekonywająco! - opowiadanie o pijanym dokumentaliście, który był w najważniejszych miejscach historii PRL-u i wszystko pogubił - nagrania, zdjęcia, notatki - wszystko mu się pomyliło, a po terenach
Janusz Anderman nie może powiedzieć, że nie przyczynił się do rozbudowania historycznych wymiarów najnowszego doświadczenia dziejowego i osadzenia go w tradycji. Wyjątkowo szybko zorientował się też jednak w niebezpieczeństwach szastania historycznymi skojarzeniami i wyjątkowo zdecydowanie dał temu wyraz:
Za tym uświadomieniem nie poszła jednak wcale próba zmierzenia się z problematyką historii na poważnie. Ideę dokumentarnego spłacania długu dziejom powojennym wyszydza - nieprzekonywająco! - opowiadanie o pijanym dokumentaliście, który był w najważniejszych miejscach historii PRL-u i wszystko pogubił - nagrania, zdjęcia, notatki - wszystko mu się pomyliło, a po terenach
robotnicy ze związku zawodowego, który "zmiotła wojna", drukarz i student więziony już w 1968 roku.<br> Janusz Anderman nie może powiedzieć, że nie przyczynił się do rozbudowania historycznych wymiarów najnowszego doświadczenia dziejowego i osadzenia go w tradycji. Wyjątkowo szybko zorientował się też jednak w niebezpieczeństwach szastania historycznymi skojarzeniami i wyjątkowo zdecydowanie dał temu wyraz: <br><gap><br> Za tym uświadomieniem nie poszła jednak wcale próba zmierzenia się z problematyką historii na poważnie. Ideę dokumentarnego spłacania długu dziejom powojennym wyszydza - nieprzekonywająco! - opowiadanie o pijanym dokumentaliście, który był w najważniejszych miejscach historii PRL-u i wszystko pogubił - nagrania, zdjęcia, notatki - wszystko mu się pomyliło, a po terenach
