zwyczajny. Drzemie jak zwykły człowiek.<br>- Myślisz, że to nie on?<br>- Chyba nie. W szynach obudził się daleki stukot, który rósł coraz szybciej. Gdzieś w czerni nocy pojawiły się dwa słabe światła jak oczy ślepca i powoli zbliżały się, tocząc przed sobą chude brzemię poświaty. Przewalił się tuż obok nich pociąg dalekobieżny, wypełniony sennym życiem. Zawiadowca pożegnał go karbidową latarką, a później podszedł do drzemiącego i coś mu ostro powiedział. Ten wstał ociężale z ławy, skinął głową, potem jednak na powrót usiadł w swoim kącie, gdy tylko kolejarz zniknął w dyżurce.<br>- To nie on - rzekł kategorycznie Kajaki.<br>- A może?<br>- Na pewno nie