rozmaitych naturaliów i płacideł pochodzących z danin ludności na rzecz monarchii i z płynnych dochodów książęcego skarbu. Zapiska o nadaniu przez Bolesława Śmiałego mogileńskim benedyktynom dziewięcin z dochodów książęcych wskazuje, że również na Mazowszu, a zapewne i w innych diecezjach polskiej prowincji kościelnej pierwotne uposażenie biskupstw obejmowało dziesięcinę z publicznych danin ludności21.<br>Trudno powiedzieć, czy podobny dochód otrzymywało biskupstwo praskie. W dokumencie Sobiesława I z 1130 r. czytamy, że to kanonicy wyszehradzcy na mocy postanowień poprzednich władców Czech pobierali w 16 grodach książęcych dziesiątą część dani miru (decimam marcam annui tributi), a sam Sobiesław rozszerzył to uprawnienie na trzy dalsze okręgi