zarzucał kamieniami, toteż<br>każdy kamień znaleziony czy z ziemi wyorany szedł na tę rzekę, stare<br>wiadra wrzucał, a brzeg wierzbiną obsadzał. I cieszył się jak dziecko,<br>gdy mu pasek ziemi przyrósł.<br> Może zresztą domyślał się, że go szukam, i dlatego tak się krył<br>zawile. Może chciał się oderwać od swoich daremnych pragnień, których w<br>końcu sługą poddanym się stał, i ode mnie, od jedności naszej, w której<br>przecież niczego nie zaznał. Więc gdzieżby mógł pójść, jak nie do sadu,<br>nad rzekę, popatrzeć, czy mu brzegu przybyło.<br> Czułem, jak strach zaczyna mi podsuwać coraz groźniejsze przeczucia.<br>Prawie go widziałem, jak nad rzeką