zwalić go z siebie, po drabinie przebiegło z piętnaście osób. Gdy wreszcie zdołał się wyzwolić, tuż obok z trzaskiem i hukiem przewrócił się kolejny wóz, z którego spadły na wiedźmina trzy worki pszennej mąki, kosztującej tu koronę za funt. Worki rozwiązały się i świat utonął w białym obłoku.<br>- Wstawaj, Geralt! - darł się trubadur. - Wstawaj, do cholery!<br> - Nie mogę - stęknął oślepiony drogocenną mąką wiedźmin, chwytając się oburącz za przeszywane obezwładniającym bólem kolano. - Ratuj się, Jaskier...<br>- Nie zostawię cię!<br> Od zachodniego skraju obozu dobiegały makabryczne krzyki, mieszające się z łoskotem podkutych kopyt i rżeniem koni. Wrzask i tętent wzmogły się nagle, nałożył się na